In 2019 zijn wij vanuit Utrecht naar Leeuwarden verhuisd, maar al snel bleek tijdens de corona pandemie dat het huis voor ons viertjes te klein was: Anne ging ook thuis werken en voor haar was er eigenlijk alleen een werkplek aan de keukentafel of op de slaapkamer. Ikzelf had al een eigen werkkamer, juist omdat ik zelfstandig ondernemer ben met kantoor aan huis.
Onverwachts liepen we in december 2021 tegen een geschikt huis aan: een hoekhuis met meer ruimte rondom en binnen, want er zat een extra kamer in, dus een eigen kantoor voor Anne was binnen handbereik.
In juni 2022 kregen we de sleutel en meteen werd er begonnen met het nodige werk in en rondom het huis. Vooral ook rondom: een hoekhuis is mooi, je hebt veel ruimte, maar je hebt ook veel minder privacy. In ons geval is ons zijraam 1,60 meter van het trottoir verwijderd, in combinatie met het licht van het andere raam in de woonkamer, zit je dan volledig in beeld voor elke voorbijganger. Wij zijn nogal gesteld op privacy, willen niet de hele dag met gesloten gordijnen zitten en onze tienerdochters willen ook wel eens lekker zonnen, zonder dat er naar hen wordt gegluurd. Voor ons reden om, net zoals de buren rondom ons, een mooie schutting te plaatsen en die te laten begroeien met klimhortensia, clematis en wilde wingerd. Veel mooier dan al die schuttingen met hedera en coniferen die we overal al in de wijk zien.
Verder willen wij ook graag voorzieningen treffen voor het veilig stallen van onze fietsen en ruimte voor onze toekomstige laadpaal.
Met deze plannen in ons hoofd zijn wij aan de slag gegaan en dan is eindelijk in grote lijnen alles af, alleen de planten moeten nog geplaatst worden, maar dat doe je niet als het enorm heet is.
En dan ineens liep er vanmiddag iemand om ons huis heen te fotograferen en te meten. Ik heb deze meneer aangesproken op wat hij aan het doen was en hij stelde zich pas voor nadat ik hier expliciet om had gevraagd: G.W., toezichthouder van de gemeente Leeuwarden. (Uit privacy-overwegingen noem ik verder geen namen van de betrokken personen.) Er was een handhavingsverzoek binnengekomen op onze schutting aan overkapping. Wie dit verzoek had ingediend wilde G.W. uit privacyoverwegingen niet aan ons vertellen.
De toezichthouder raadde ons aan om zo snel mogelijk een vergunning aan te vragen, aangezien dat wat wij aan het bouwen waren niet mocht volgens de Bor Bijlage II, artikel 2 nr 12:
- tot 1 meter zijn deze vergunningsvrij
- tussen de 1 en 2 meter zijn deze vergunningsvrij mits:
- de schutting achter de voorgevelrooilijn staat;
- de schutting 1 meter vanaf openbaar toegankelijk gebied staat (tenzij geen welstand ‘geldt’);
- het erf of perceel waarop al een gebouw staat waarmee de schutting e.d. functioneel is verbonden.
Tja, hier zakt je de broek toch wel van af. Wij hebben in onze niet met opzet een wet overtreden, vooral niet omdat wij ons hebben laten inspireren door wat wij overal al om ons heen zagen: schuttingen die meer dan 1 meter hoog zijn en soms wel en soms niet begroeid zijn. En als je al overal schuttingen om je heen ziet, ga je dan opzoeken of je wel of niet een schutting mag bouwen? Nee.
Met een naar gevoel zaten we ’s avonds aan tafel: we moesten nu serieus aan de bak, want dit zou nog wel eens een hele flinke dobber kunnen gaan worden. Juridische ondersteuning en een pot met geld en dat allemaal dankzij iemand uit de buurt die het niet eens was met wat wij realiseerden, niet naar onze plannen had gevraagd maar gewoon een melding bij de gemeente had gedaan.